Class Marker - Alat za kreiranje testova

U mom zadatku br.5 sam koristio Class Marker alat za kreiranje testova.

http://www.classmarker.com/

Ovaj alat nudi veliki broj mogucnosti. Od osobe koja zeli da ga koristi se zahtjeva da se registruje.

Nakon registrovanja, korsinik mora da izabere da li zeli da bude u ulozi profesora(teacher) ili ucesnika(student).

Ako izaberemo ulogu teacher, mozemo da kreiramo testove sa pitanjima. Pitanja mogu biti sa vise tacnih odgovora, ja jednim tacnim odgovorom, true/false tip pitanja, pitanje u obliku price, sa slikom, video-m itd.

Osim toga teacher moze da kreira i grupe tj. odjeljenje (class). Kada se kreira grupa, mi toj grupi dodjeljujemo testove ali takodje moramo i da kreiramo naloge ucesnika u toj grupi koji ce pristupati i polagati te testove.

Naravno, svi kreirani testovi nemaju samo privatni karakter tj. da su dostupni samo kreatoru vec ga mogu raditi i svi drugi ljudi na internetu. Svaki test koji smo kreirali mozemo prebaciti iz Private u Public oblik.

Pri cemu ce testu mogu svi zainteresovani da pristupaju a da se pri tome ne moraju registrovati na Class Marker.

Ovaj alat je pogodan za distance learning, edukaciju i provjeru znanja iz razno raznih oblasti.

Kada smo registrovani mozemo kreirati testove sa vise opcija i mogucnosti, ali takodje postoji i demo verzija za ne registrovane korisnike koji mogu da kreiraju ogranicen test u pogledu mogucnosti.

Screencast

 Zanima Vas sta je screencasting?

Screencasting podrazumijeva kontinuirano snimanje ekrana pokrenutih softverskih aplikacija, s mogućnošću dodavanja audio komentara, oblikujući na taj način materijal koji se može koristiti za stvaranje multimedijalnih priručnika. Pojam je relativno nov i datira iz 2004. godine, kada ga je upotrijebio kolumnistJon Udell uvodeći novi pristup stvaranja dokumentacije i edukacije korisnika.

Kao što je screenshot (prikaz ekrana) statična slika ekrana računara u nekom trenutku vremena, tako Screencasting medij obuhvata video zapis događaja na ekranu tokom određenog perioda vremena. Prateći audio zapis može biti zvuk iz aplikacije koja se prikazuje, naracija onoga ko prezentuje ili pozadinski zvuk iz druge apikacije.

Pomoću Screencasting alata je moguće proizvesti različite formate zapisa, koji se najčešće postavljaju na neku web lokaciju i korisnici joj pristupaju i gledaju preko mreže.

Screencasting se sve više koristi u obrazovanju, kao izvor nastavnog materijala.Studije o korištenju ovog oblika nastavnog materijala su sve brojnije, a studija koja je predstavljena u (Winterbottom, 2007) pokazuje da učenici imaju visoko pozitivno mišljenje o primjeni Screencasting medija, a kao glavne prednosi iznose ogromnu fleksibilnost i mogućnost ponovnog pregledavanja lekcija. Međutim, treba istaći da to nije mehanizam zamjene kontaktne nastave, ali nudi dodatni nastavni materijal i mogućnost praktičnog poučavanja.

 

 Camtasia Studio je jedan od najpoznatijih screencasting alata.

Moja iskustva s alatim e-ucenja

Evo da i ja napisem neko moje vidjenje i iskustvo u radu s alatim e-ucenja...

Kao prvo vec dugo vremena koristim racunar i internet, i sebe vidim kao velikog digitalnog urodjenika.

Do sad sam se susreo mozda sa 5% alata e-ucenja, jer prosto je nemoguce pratiti taj trend koji se iz dana u dan neprestano razvija.

Alate koje ja svakodnevno koristim su Skype, koji je po meni najbolji IM alat, pored njega koristim i MSN messanger. Ovi alati su u mnogome olaksali nacin komunikacije izmedju ljudi.

Mozzila Thunderbird mi je alat br.1 za email, jer za razliku od Outlook expressa koji je jako ogranicen, Thunderbird nudi ogorman broj dodataka (add on) koji olaksavaju nacin rukovonja, al i dodavaju nove mogucnosti.

Second Life sam koristio par puta i nisam iskreno odusevljen s tom aplikacijom.

Prvo dok sam setao nekim glupim gradom, oko mene je bilo mnogo drugih virtuelnih ljudi, i ja sam se ljubazno javljao svima al nikao ama bas niko mi nije htio uzvratit pozdrav.

Tako da sam to batalio :)

Ipak su Facebook, Hi 5 , My space i ostale drustvene mreze mnogo laksi nacin za druzenje sa prijateljima.

Koristio sam jos dosta tih alata za e-ucenje kao npr. Moodle sistem naseg fakulteta, Mindmeister, iGoogle, RSS mozilla reader...

I mogu reci da su jako korisni i predlazem svim osobama da ih probaju.

Ja u vecini slucajeva ne volim ili mi je naporno ili nemam vremena da doprinosim sadrzaju nekih blogova, wikija i ostalih sajtova al njihov sadrzaj mi je mnogo puta pomogao.

eto toliko od mene :)

ps. evo par linkova na alate koje ja cesto koristim:

Mozilla Thunderbird 

Skype 

Second Life 

MSN 

Moodle 

Mozilla Firefox 

Wiki

Wiki

Wiki je web sajt (ili kolekcija web stranica), dizajniran tako da omogući bilo kome ko mu pristupi da doprinese i uređuje sadržaj koji se u njemu nalazi. Koristeći čitač veba i pojednostavljenu sintaksu, tzv. viki sintaksu, korisnici vikija mogu da dodaju, menjaju i unapređuju sadržaj bez većih tehničkih znanja. Vikiji se koriste za kreiranje sajtova u kojima će doprinositi veći broj ljudi, odnosno čiji je cilj stvaranje onlajn zajednice saradnika koji imaju određeni zajednički cilj. Istaknut primer i jedan od najpoznatijih vikija je slobodna enciklopedija Vikipedija. Vikiji se takođe koriste u poslovnim organizacijama kao sistemi za upravljanjem znanjem i informacijama koje te organizacije poseduju. Vard Kaningam, developer prvog viki softvera WikiWikiWeb, opisao je viki kao „najjednostavniji vid onlajn baze podataka koja bi mogla efikasno da funkcioniše“

WikiWikiWeb server tehnologija, omogućava kreiranje asocijativnih hipertekstova sa nelinearnom strukturom navigacije. Tipično, svaka stranica sadrži seriju unakrsnih poveznica na druge stranice. Čitalac odlučuje koju sledeću stranicu želi da vidi. U slučajevima gde vikiji sa većom količinom sadržaja koriste hijerarhijske strukture za navigaciju, te strukture opet igraju sekundarnu ulogu.

Koristeći vikije, tehničke poteškoće i tehničko znanje neophodno za komunikaciju u WWW-u su svedeni na minimum. Osnovna karakteristika viki tehnologije je da omogući brzo i lako uređivanje tekstova, praktično u realnom vremenu. Unošenje i formatiranje teksta se obično izvodi preko nekoliko jednostavnih pravila.

Korisnici vikija nemaju potrebu za dodatnim softverom, pošto mogu da pregledaju, čitaju, ili uređuju sadržaj direktno preko svog veb čitača. Ne postoji potreba za napornim vežbanjem i učenjem komplikovane sintakse, kako bi se učestvovalo u radu na vikiju.

Jednostavnost softvera je uslov koji je mnogim zajednicama omogućio brz razvoj različitih projekata. Osim činjenice da je viki tehnologija sama po sebi zanimljiva, takođe je zanimljiva »viki filozofija« i diskusije koje su nastale kao posljedica upotrebe vikija za različite projekte.

Tehnologija wikija

Viki softver se instalira kao skripta na serveru. Server konstruiše male dokumente, tzv., viki stranice ili članke, kojima se pristupa preko veb čitača. Sam sadržaj viki stranice je upisan kao sirovi tekst bez formata i snimljen u fajl ili bazu podataka. Kada se pristupi jednoj viki stranici na Internetu, čitač veba šalje upit serveru koji administrira skupove podataka koji sadrže viki softver. Ti podaci, koji su u obliku običnog teksta bez formata, treba da budu formatirani za prikaz u veb čitaču.

Kako bi se to izvelo, viki skripta prevodi tekstualni fajl (viki kod) ili podatke u HTML i usađuje ga u veb stranicu (šablon), koja se šalje nazad veb čitaču. Na primer, viki skripta može biti u jeziku PHP koji čita sirove podatke iz baze podataka MySQL. Svaka linija tih sirovih podataka se proverava i specifične komande koje linije sadrže, zamenjuju se odgovarajućim HTML kodom. Tako kreirana stranica se integriše u šablon koji definiše konačni izgled stranice. Svaka viki stranica ima svoje, posebno ime, kojim se sugeriše tema koja se u njoj obrađuje. Osim toga, tu je obično i meni za navigaciju, kao i specifične poveznice od kojih ih je najbitnija »uredi«.

Klikanjem na »uredi« šalje se upit u server. Ista stranica kao i u prethodnom primeru se učitava, samo ovog puta sadržaj se ne pretvara u format HTML-a, nego se prikazuje u sirovom obliku u HTML formularu ili polju za uređivanje. Korisnik tada može uređivati i menjati sadržaj stranice ili članka i poslati novu verziju koja istog trenutka posle snimanja, zamenjuje staru u bazi podataka.

Ime i koncept wikija

Viki (od havajskog »viki viki« što znači »brzo«) je vrsta veb sajta koji se menja na drastično različit način od uobičajenog. Naime, informacije koje se nalaze na viki sajtovima može da menja svaki posetilac. Postoje vikiji na kojima je neophodno za to biti registrovan ali na većini ni to nije potrebno. Integritet informacije čuva se time što svaka stranica čuva istoriju promena tako da je vrlo lako vratiti staru verziju stranice ako se na njoj desi neka nepoželjna promena, kao i mogućnošću potpunog i preciznog nadgledanja svih promena na vikiju (ili samo na određenim stranicama). Mada na prvi pogled izgleda da ovaj koncept ima dosta mana, osmogodišnje bitisanje prvog vikija pokazalo je da je on uspešan. On omogućava veoma brz rast informacija i do sada nepostojeće mogućnosti za saradnički rad. Uz nešto manju sigurnost informacija, dolaze veća neutralnost, korisnost i kvalitet.

Blog - Osnove

Blog tj. duži naziv weblog je publikacija na Internetu koja sadrži prvenstveno periodične članke u obrnutom vremenskom slijedu - najnoviji članci nalaze se na vrhu stranice.

Blogovi mogu biti individualni i kolaborativni. Terminološki za sada nema dinstinkcije kao u engleskom jeziku gdje se termin weblog češće koristi za kolaborativne, a blog za individualne projekte. Mogu biti u obliku časopisa, tematski, osobni. Mogu biti povezani u skupine, tematski ili vezano uz domenu koju se nalaze - blogosfera.

Specifičnosti blog alata

Blog alati dijele se na dedicirane, koji se instaliraju na vlastiti server (domenu). Velik broj CMS sistema ima i opciju postavljanja novosti u formi bloga. Recenzije besplatnih alata održava OpenSourceCMS. Wordpress nudi mogućnost instalacije na vlastite stranice ili besplatni server. Moguće je blog kategorizirati po specifičnim kategorijama, što omogućava da isti autor tekstove organizira u kolekcije. blogger.com omogućava kolaborativni blog, te upload bloga na lokaciju po želji, te je dobar izbor u slučaju potrebe promjene lokacije bloga. Također ima napredno upravljanje komentarima, moderiranje i google ad-sense integraciju. Livejournal (popularno LJ) ima napredno pretraživanje po kategorijama, RSS kanale za praćenje prijatelja (friends lista) te je najčešći izbor za teen blogove.

Tipologija blogova

Blog tipologija je disciplina koja pokušava katalogizirati blog prema specifičnosti teme o kojoj se piše. Pojedini blog alati omogućavaju kategorizaciju tekstova, dok su drugi pisani sa posebnom svrhom. Najčešća pojava su nespecifični blogovi koji zadiru u razne teme.

Popularnost blogova

Veliki porast blogovi mogu zahvaliti padu interesa za masovne medije. U Sjedinjenim Američkim Državama, gledanost nacionalnih TV mreža te štampanih medija je u znatnom padu. Karakteristično je da se publika okrenula većem broju kablovskih kanala, a izdavaštvo je krenulo u smjeru mikro publikacija.

Neprofitni autori kao i autori na početku svog stvaralačkog rada često se zanimaju za kolaborativne projekte u koje se ubrajaju i blogovi.

Kontroverza blogova

Javno iznošenje licnih stavova vezanih uz poslovne aktivnosti dovela je do nekoliko evidentiranih slučajeva gubitka. Blogovi nemaju isti tretman kao stampa, te se blogere ne smatra novinarima, stoga nisu zaštićeni sa slobodom štampe. Javljali su se i slučajevi senzacionalističkog iskorištavanja pojedinih blogera u masovnim medijima, te su pojedini blogovi imali dimenziju reality show-a.

Pouzdanost informacija na blogu

Individualni blogovi često predstavljaju trač rubrike koje prenose minorna događanja, glasine i osobne stavove. Kako najčešće nemaju uredništvo, već se radi o laicima koji samostalno iznose teme koje su interesantne njima i uskoj skupini istomišljenika, javno mjenje blogove često smatra neozbiljnim.

Ozbiljni kolaborativni projekti svog svoje ažurnosti često ne zaostaju sa masovnim medijima. U tzv. ozbiljnoj, često žutoj štampiponekad se prenose poluinformacije iznesene na blogovima, što upućuje da ovaj informativni sustav ponekad ima znatni uticaj

Mindmeister

Koncept mapiranja je relativno nova stvar. Ova aplikacija omogućava brainstorming na globalnom nivou – kreirate, održavate i djelite sopstvene ideje sa istomišljenicima, a korišćenjem integrisanih Skype poziva istovremeno ćete prodiskutovati sve što vam padne na pamet. Algoritam koji se koristi još je u beta fazi, ali korisnici sajta su na blogu Mindmeistera ostavili veliki broj pozitivnih utisaka. Šta da vam kažem: okupite ekipu, bacite neke ideje na neki online izvor, a potom preko konferencijskog poziva vidite kako sve to izgleda.

Mindmeister 

Google Maps

Google Maps je Googleova tehnologija besplatnih digitalnih mrežnih karata, koje čine osnovu mnogih servisa i usluga, od pregledavanja satelitskih snimaka, planiranja trase putovanja (plana kretanja), lokatora traženih mjesta, itd.

Dopušta jednostavnu implementaciju na različite web stranice, kombiniranje sa drugim aplikacijama, razvoj dodataka i prilagođavanje specifičnim potrebama. Zasnovana na istoj tehnologiji postoji i kao zasebna aplikacija namijenjena instaliranju i korištenju na pojedinim osobnim računalima sa vezom na internet, Google Earth, virtualni globus.

Osnove sistema

Uz digitalne karte koje su vektorske slike, osnova sistema su i satelitski snimci koje su rasterskog tipa, a podržane su uglavnom u visokoj rezoluciji za sva područja velike naseljenosti i važne geografske lokacije. Fotografije se polako prikupljaju kako nastaju, nakon odabira se implementiraju u sistem, te je tako većina fotografija starija od godinu dana, a neke poticu čak iz 2001. godine.

Treba napomenuti da su neke fotografije najvećih rezolucija ustvari "avio" snimci iz aviona a ne satelitske. Zbog takve koncepcije, sistem je podložan greškama kao i svaki drugi, tako da ponekad slika koju pruža Google Maps nije realna i ne odgovara trenutnoj situaciji zbog promjena koje su nastale nakon što je fotografija nastala.

Satelitske fotografije

Osnovna rezolucija satelitskih fotografija je 15 m, fotografije visoke rezolucije se penju do 0.15 m, a neka područja, poput južnoameričkih država su pak ekstremno niskih rezolucija. Kako se te fotografije dosta često koriste za izradu i poboljšanje digitalnih karata, one su minimalno iste, uglavnom i znatno bolje rezolucije. Stalnim prilivom novih i boljih fotografija, postepeno se poboljšava sveukupna rezolucija i preciznost.

Mogućnosti

Vjerojatno najkorisnija mogućnost Google Mapsa je skup podataka o putevima i raskrsnicama sa pripadajućim svojstvima i oznakama, turističkim lokacijama (poput restorana, hotela, parkova), prirodnim i umjetničkim znamenitostima, društvenim lokacijama, geopolitičkim određenjima, itd. Pomoću tih podataka, koji čine digitalno stvoreni sustav karata, može se planirati zamalo bilo što vezano uz putovanje ili transport, od određivanja plana vožnje cestama uz upute o pravcima vožnje, traženja smještaja, određivanja mjesta koja će se posjetiti, najisplativijih pravaca za transport ili pak onih koji pružaju najviše zadovoljstva pri putovanju, itd. Te digitalne karte čine zaseban sloj za prikazivanje koji se može kombinirati sa satelitskim kartama za još informativniji prikaz određenog dijela zemljine površine.

Tehnička izrada servisa

Tehničku i izvrsnu bazu sistema čine JavaScript (skriptni jezik) i XML (jezik za označavanje podataka), te je Google Maps, kao i mnogi drugi softverski proizvodi bio podvrgnut obrnutom inžinjeringu (reverse engineering) zbog razvoja dodatnih skripti i raznih neslužbenih dodataka koji proširuju postojeće ili dodaju nove mogućnosti sučelju, uz službene nadogradnje i evoluciju softvera. Neki poznatiji dodaci su prikaz nekretnina za iznajmljivanje, karte raširenosti zločina, a postoje i razne klijentske skripte za prilagođavanje podataka koje Google Maps prikazuje. Sve je popularnije kombiniranje sa Flickr službom/zajednicom za razmjenu vlastitih fotografija. Dio razvoja Google Maps-a uključuje i Google Maps API (Application Programming Interface), sučelje za programiranje primarno namijenjeno integraciji u web stranice i prilagodbi vlastitim potrebama.

Google Earth kao samostojeći program implementira i neke dodatne mogućnosti, poput trodimenzionalnih modela građevina dodanih na karte i izometrijske poglede na iste, Linkovi na Wikipedia članke lokacija i objekata koji se promatraju, Panoramio uslugu poveznica na razne korisničke fotografije istih objekata i lokacija, ESA (European Space Agency) satelitske ne-kartografske fotografije površine planeta danju/noću i slično.

RSS

RSS (skracenica od RDF Site Summary, više poznat kao Really Simple Syndication - stvarno jednostavne vijesti) je skup Web formata koristenih za web stranice koje se često osvježavaju, i sam njih izvor(feed) i citaci za vijesti iz tog izvora (RSS readers). RSS izvori postoje najčešće za blogove, neke novinske internet stranice (portali) ili web stranice poput Wikipedije koje se učestalo mijenjaju (češće od jednom dnevno, pa do nekoliko promjena u sekundi). Čitanje RSS vijesti može biti elegantnije od otvaranja desetak tabova u omiljenom web citacu.

RSS univerzalni format za razmjenu sadržaja, omogućava vlasnicima web stranica prezentiranje sadržaja korisnicima u skraćenom obliku. Korisnici mogu ponuđene sadržaje pregledati pomoću web citaca, posebnih programa ili koristiti na svojim stranicama. Takođe, postoje posebni portali čiji sadržaj se sastoji isključivo od RSS sadržaja.

Alati za upravljanje sopstvenim ucenjem

Najčešće korišćenih grupa alata za upravljanje sopstvenim učenjem i produktivnošću:

Web pretraživači sa proširenjima (web browsers and extensions) su softverske aplikacija koje omogućuju korisnicima prikazivanje i interakciju sa tekstom, slikama, muzikom, igrama i drugim informacijama koje se nalaze na web stranama. Mada korisnicima, čak i onim iskusnijim može delovati da nema previše uticaja koji pretraživač koriste, istina je da performanse pretraživača mogu biti oblikovane od strane korisnika i da imaju priličan uticaj na efikasnost rada tokom elektronskog učenja.

Mape (mapping tools) su alati pomoću kojih se mogu kreirati, ažurirati i razmenjivati geografske mape uz mogućnost kolaborativnog rada. Najpoznatiji predstavnik ove grupe alata je Google Maps, alat kojim se može uraditi puno praktičnih stvari.

Mape uma i brejnstorming alati su namenjeni kreiranju mapa uma za neke aktivnosti ili događaje, kao i za brzo hvatanje beležaka i ideja na sastancima ili predavanjima. Pogodne su i za kolaborativan rad. Često korišćen alat za ovu namenu je besplatni Freemind, kao i komercijalni alat MindManager. 

Personalizovane početne stranice (personalized start pages) se kreiraju pomoću servisa kao što je iGoogle, Protopage, Netvibes i drugi, čime se omogućuje da korisnik kreira sopstvenu web stranicu bez poznavanja programiranja, da je personalizuje, razmenjuje sadržaj sa drugim korisnicima i da postavi željene servise (vesti, vreme, mape, itd.) 

RSS čitači (RSS feed readers) su alati koji omogućuju jednostavno automatsko preuzimanje informacija sa web lokacija koje korisnik želi. Dakle, umesto posećivanja web sajtova kako biste videli da li se na njima pojavila nova vest ili članak, možete koristiti RSS čime ćete odmah biti obavešteni o najnovijim zbivanjima ili promenama na sajtovima koji vas zanimaju. Najčešće korišćeni alati ove grupe su Google reader i Bloglines. 

Društveno (socijalno) označavanje (Social bookmarking tools) su alati koji omogućuju korisnicima da online zajednički sačuvaju svoje oznake pojedinih web stranica, označe ih i razmenjuju ih sa ostalima. Primeri ovih alata su Delicious i Furl.

Društvene mreže (Social Networks) se formiraju pomoću web servisa kao što su Facebook ili Likedln i omogućuju povezivanje pojedinaca u zajednicu radi lakše razmene informacija i kontakata. 

Elektronska pošta, razmena poruka i video pozivi (email, instant messaging, video calls). Ovo su opšte poznati alati koje većina korisnika dobro poznaje i koristi, a preporuka je da korisnik istraži sve mogućnosti alata koji upotrebljava, čime bi uveliko povećao efikasnost rada. Neki od popularnih alata ove grupe su: Gmail, Outlook, Skype, Google Talk, itd.

Faze procesa e-ucenja

Faze procesa e - učenja

Tehnologija, sama po sebi ne čini suštinu elektronskog učenja, već suštinu čine ljudi koji su uključeni u taj proces.

Proces elektronskog učenja se sastoji od dve osnovne faze:

(1). Razvijanje sadržaja za e-učenje

(2). Isporuka i održavanje sadržaja za e-učenje

Šire posmatrano, tipični proces elektronskog učenja obuhvata faze planiranja,projektovanja, razvoja, evaluacije, isporuke i održavanja. Proces e-učenja je po prirodi iterativan.U zavisnosti od mogućnosti, veličine i namene projekta, broj osoba uključenih u različite faze projekta elektronskog učenja prilično varira. Neke uloge i odgovornosti se mogu poklapati, a takođe mnogi zadaci u okviru procesa e-učenja su međuzavisni i povezani.

Veliki projekti elektronskog učenja su vrlo zahtevni po pitanju broja i veština koje imaju učesnici projekta, dok u malim ili srednjim projektima iste osobe izvode višestruke uloge. Kada neki kurs elektronskog učenja, potpuno razvije, izvede, nadzire i upravlja njime jedna osoba, tada je jasno da je ona imala višestruku ulogu: autora, eksperta za oblast koja se podučava, instrukcijskog dizajnera, grafičkog umetnika, tutora itd. Naravno, jako bitna odrednica pri donošenju odluke o učesnicima na projektu su finansije. To je i jedan od glavnih razloga što većinu malih i srednjih projekata e-učenja izvode pojedinci.

Ne treba biti zabrinut pri samostalnom kreiranju i izvođenju kursa elektronskog učenja, mada je puno brže i jednostavnije kada to radi tim ljudi. Postoji dosta primera izuzetno dobro kreiranih kurseva od strane pojedinaca.

Kategorije alata za e-ucenje

Klasifikacija alata za e-učenje

Klasifikacija alata za elektronsko učenje nije jednoznačno određena iz razloga što se vrste i namene alata neprestano menjaju, pojavljuju se novi alati, dok raniji alati dobijaju neku novu funkciju. Alati za elektronsko učenje su sada u žiži interesovanja široke populacije i predstavljaju područje koje se ubrzano menja i napreduje.

Klasifikacija prema Hortonu

Prema popularnoj knjizi iz 2003. godine “E-learningTools and Technologies” autora Vilijama i Katarine Horton, alati za e-učenje su podeljeni u tri osnovne grupe

• Alati za pristupanje e-učenju

• Alati za isporuku e-učenja

• Alati za kreiranje sadržaja e-učenja 

Mada ova klasifikacija deluje prilično jasno, činjenica je da se od 2003. godine do danas pojavio veliki broj novih alata koji ne pripadaju tačno jednoj kategoriji, već se prostiru na više kategorija i namenjeni su široj grupi učesnika procesa e-učenja (proizvođačima i korisnicima). Pored toga, sve prisutniji su nadolazeći alati koji podržavaju Web 2.0 tehnologije i namenjeni su kolaborativnom učenju, omogućuju zajedničko editovanje sadržaja na webu i njihova uloga se prostire na više kategorija. 

Klasifikacija prema Learning Light centru

Prema uglednom Learning Light centru iz Velike Britanije http://www.e-learningcentre.co.uk/index.html, klasifikacija alata e-učenja je sledeća:

• Alati za razvoj sadržaja i distribuciju

• Alati za komunikaciju i kolaboraciju

• Sistemi za upravljanje e-učenjem

• Alati za mobilno e-učenje

• Ostali alati

Klasifikacija prema C4LP

Centar vodi Džejn Hart i na njihovom portalu se mogu naći sve najnovije (state-of-the-art) informacije o alatima, tehnologijama i trendovima u e-učenju. Sajt se neprestano ažurira sa novim informacijama.

Osnovne dve kategorije alata za e-učenje na osnovu podele ovog centra su:

1. Alati za upravljanje sopstvenim učenjem, za razmenu sadržaja i grupnu kolaboraciju
2. Alati za kreiranje, isporuku i upravljanje e-učenjem

 

Trendovi i Tehnologije e-ucenja

Elektroničko učenje (e-učenje ili e-learning) danas sve češće susrećemo u praktičnoj primjeni. Osim osnovne upotrebe multimedije i interneta u sklopu svakodnevnog formalnog obrazovanja, danas se putem sistema e-učenja omogućava i organizacija konferencija, kao i tzv. E-learning akademije, online obrazovanja zaposlenih u nekim kompanijama te različiti komercijalni kursevi.

Današnje doba modernih tehnologija i globalizacije donosi brze promjene u svim aspektima ljudskog života. Svakim danom stvaraju se nove informacije, a opsti razvoj konstantno zahtijeva nova znanja i vještine. Javlja se potreba za što bržim, pravovremenim obrazovanjem, koje će istovremeno biti otvoreno, široko dostupno.
"Početak obrazovanja na daljinu na univerzitetskom nivou dogodio se u SAD-u krajem 19. vijeka, kad je pokrenuto više inicijativa za obrazovanje putem dopisnih studija. Već početkom 20. vijeka paznja je usmjerena kreiranju novih pedagoških modela za studije, kao i standardima kvaliteta za njihovo sprovođenje.

Računarska tehnologija omogućila je interaktivno poučavanje u obrazovanju na daljinu koje je vođeno posebno dizajniranim obrazovnim softverom (engl. courseware), a prvi takvi sistemi pojavili su se približno 1960. godine. Poseban napredak u korištenju računara za obrazovanje omogućila je tehnologija multimedijalnog CD-ROM-a, a svojevrsna tehnološka i pedagoška revolucija u obrazovanju na daljinu nastupila je s razvojem World Wide Weba."

Definicija e-ucenja

Osnovna definicija e-učenja kaže kako je to "...korištenje multimedije i Interneta u svrhu poboljšanja kvaliteta učenja - omogućavanjem pristupa udaljenim izvorima i uslugama i omogućavanjem saradnje i komunikacije i na daljinu." (ETF - E-learning Strategy Task Force)

 Klasifikacija

Današnji oblici e-učenja obuhvataju različite aspekte korištenja ICT-a u obrazovanju, pa zavisno o intenzitetu i načinu korištenja ICT-a razlikujemo nekoliko oblika e-učenja:

• klasična nastava - nastava u učionici (f2f ili face-to-face);
• nastava uz pomoć ICT-a - tehnologija u službi poboljšanja klasične nastave (ICT supported teaching and learning);
• hibridna ili mješovita nastava - kombinacija nastave u učionici i nastave uz pomoć tehnologija (hybrid, mixed mode ili blended learning);
• online nastava - nastava je uz pomoć ICT-a u potpunosti organizovana na daljinu (fully online).

 Prednosti i nedostaci e-ucenja

"Dizajniranje i izrada kvalitetnog i funkcionalnog sisitema za e-obrazovanje u pravilu zahtijeva znatna sredstva te mnogo vremena i truda ukoliko se želi cijeli nastavni predmet ili oblast staviti na internetu. Ulaganja u pripremu za on-line izvođenje jedne nastavne jedinice obično su višestruko veća nego kod off-line nastave uživo." Zbog svega toga vrlo je važno u konkretnoj situaciji prije uvođenja sustava e-učenja procjeniti njegove prednosti i nedostatke.

Prednosti

• E-učenje omogućava korisnicima kvalitetno sudjelovanje u nastavi i kada to pitanje udaljenosti, rasporeda i sličnih okolnosti praktički čine nemogućim. Široka dostupnost istovremeno omogućava i istovremeno sudjelovanje velikog broja korisnika.
• U potpunosti modernizovana e-učionica otvorena je 24 sata dnevno, što omogućava najefikasnije moguće iskorištavanje vremena. Korisnici sami biraju kada će i kako pristupiti e-učenju budući da imaju stalan pristup materijalima i nastavi koju polaze.
• E-učenje putem interneta omogućava posebno dinamičnu interakciju između instruktora i polaznika, kao i polaznika međusobno. Svaki pojedinac doprinosi nastavi pokretanjem, odnosno sudjelovanjem u raspravama koje se tiču dotične teme.
• U sklopu sustava lako je omogućena integracija i pristup drugim izvorima bitnima za gradivo koje se podučava.

Nedostaci

• E-učenje zahtijeva od korisnika određena znanja i vještine kako bi se mogli njime koristiti. Bez određene računarske pismenosti, gradivo integrirano u sklopu elektornskog sisteme učenja postaje potpuno beskorisno. Osim tih znanja, za sprovođenje e-nastave bitno je i da svaki od korisnika ima za to određenu opremu.
• Ni najkvalitetnija oprema na kojoj se izvodi e-nastava nije stopostotno pouzdana. Čak ni kada mogući tehnički problemi ne dovedu do prekida u izvođenju e-nastave, svakako će doprinijeti padu koncentracije korisnika, a samim time i padu kvalitete e-učenja.
• Omogućavanjem samostalnijeg određivanja načina i vremena učenja, e-učenje svojim učenicima donosi i veću odgovornost. U određenim oblicima e-učenja oni se tako sami moraju motivisati, individualno procjenjivati potrebu za učenjem, što može dovesti do upitnih rezultata i objektivno slabog napretka u procesu učenja.
• Jedan već razrađen sistem e-učenja nailazi na probleme s autorskim pravima za sadržaje određenog kursa i sl., kao i na pojavu sličnih nelojalnih ili pak kvalitetnijih kurseva drugih autora. Sistem zahtijeva određenu tehničku podršku, koja košta, i stalan razvoj u skladu s razvojem tehnologije kojom se koristi.